Έχω
πει ότι διαβάζω πολλά βιβλία μαζί και όχι, δεν είμαι πλούσια, τα δανείζομαι από
βιβλιοθήκες, φίλους, γνωστούς, ακόμα και περαστικούς .
Έχει
τύχει να είμαι στο μανάβικο με το χάρακα για να διαλέξω ολόιδιες πιπεριές για
γεμιστά (είπαμε, είμαι παρανοϊκή) , να περνάει τρίο που συζητά και το αυτί μου
πιάνει «δεν το διάβασα παρακάτω, το βαρέθηκα», «αααα, γιατί?» και να πεταχτώ με
το χάρακα μπροστά τους : Για ΠΟΙΟ βιβλίο μιλάτε? Εννοείται ότι οι γυναίκες
εξαφανίστηκαν τρέχοντας κι έμεινα μετά να αναρωτιέμαι…
Με
το σύζυγο όταν μας πιάνει φαγωμάρα για τα λεφτά που (πάλι) δε θα φτάσουν μέχρι
το τέλος του μήνα, πιάνουμε κι αναπολούμε το παρελθόν και τις παλιότερες
αγαπημένες δεκαετίες. Το παιχνίδι που έχουμε ανακαλύψει (καλά, μπορεί να το
έχουν ανακαλύψει κι άλλοι πιο πριν, δεν ξέρω είναι το να προσπαθούμε να
θυμηθούμε παλιές διαφημίσεις -άλλες φορές το κάνουμε και με ταινίες, καρτούν, ή
σήριαλ. Όποιος κολλήσει και δεν μπορεί να σκεφτεί άλλο, χάνει και το πληρώνει
με μια αγγαρεία (λάιτ όμως, πχ να βγει για τσιγάρα).
Με
κέρδισε με το σλόγκαν «Η θεία Όλγα-η θεία Όλγα ξέρει», γνωστής διαφήμισης
απορρυπαντικού και βγήκα για τσιγάρα, σκεφτόμενη στο δρόμο ότι με ξεγέλασε
γιατί η συγκεκριμένη διαφήμιση ήταν του ’70 κι εκείνος ήταν αγέννητος τότε και
δεν έχουμε διευκρινίσει στους όρους αν πιάνονται διαφημίσεις που δεν έχουμε
προλάβει, αλλά θυμόμαστε από κάποιον άλλο που μας την έχει πει.
Πηγαίνω
στο περίπτερο και προσπαθώ να θυμάμαι να μην ξεχάσω να του την πω για το
κλέψιμο και ταυτόχρονα μου έρχεται η επιφοίτηση για την επόμενη διαφήμιση που
θα του πω, βλέποντας 2-3 μπουκάλια ουίσκι σε ένα ράφι του περιπτέρου, αυτή με
το τραγούδι “Follow
your
heart”
και τη νύφη που το σκάει από το γάμο και να μην μπορώ να θυμηθώ για ποιο ποτό
ήταν, μα με τίποτα όμως (ο κουρασμένος μου εγκέφαλος αρνείται να κάνει τη ρίμα heart-sark) Τελικά
το άφησα έτσι και κρατάω τον άσο στο μανίκι για την επόμενη φορά, μαζί με το
«και τι κουτί κουτί» της Henniger!
Anyway, όλη αυτή η αναφορά στο
παρελθόν (τελικά αυτή η κρίση μας γέμισε ευρηματικότητα κι ανακαλύπτουμε
συνεχώς καινούρια πράγματα να κάνουμε, αφού θα τη βγάλουμε πάλι σπίτι) με έκανε
να θυμηθώ ένα ντοκιμαντέρ που είδα λίγα χρόνια πριν (όταν η κρίση έμπαινε με
όλο και περισσότερο άγριες διαθέσεις στα σπίτια μας) το οποίο βρήκα
συγκλονιστικό και λίγο καιρό αργότερα το είδα σε μορφή τουβλο - βιβλίου στο
τραπεζάκι σαλονιού φίλων κι ενθουσιάστηκα. Δεν ξέρω αν το ντοκιμαντέρ γυρίστηκε
με βάση το βιβλίο, ή αν το βιβλίο γράφτηκε μετά το ντοκιμαντέρ, αλλά με αυτή τη
σειρά τα γνώρισα.
Πρόκειται
για «Το Δόγμα Του Σοκ», της Ναόμι Κλάιν.
"Το Δόγμα του Σοκ είναι ένα από τα ελάχιστα βιβλία που μας
βοηθούν να καταλάβουμε το παρόν, καθώς αποτελεί την πιο ολοκληρωμένη ανάλυση
της συγκαλυμμένης ιστορίας της εποχής μας. Μια συναρπαστική περιγραφή της νέας
παγκόσμιας τάξης, που βρίσκεται σε κατάσταση αμόκ. Η ανάλυση του καπιταλισμού
της καταστροφής επιχειρείται από την Κλάιν με τέλεια διυλισμένη οργή, που
διοχετεύεται μέσα από αδιάσειστα δεδομένα. Σε αυτή την πρωτοποριακή εναλλακτική
ιστορία της πλέον κυρίαρχης ιδεολογίας της εποχής μας, της οικονομικής
επανάστασης των ελεύθερων αγορών του Μίλτον Φρίντμαν, η Ναόμι Κλάιν αμφισβητεί
το διαδεδομένο μύθο ότι η παγκόσμια νίκη του νεοφιλελεύθερου κινήματος υπήρξε
ειρηνική. Καταδεικνύει ότι, από τη Χιλή του 1973 μέχρι το σημερινό Ιράκ, ο
Φρίντμαν και οι υποστηρικτές του εκμεταλλεύτηκαν επανειλημμένα τη βία και μια
σειρά από τρομακτικά σοκ για να επιβάλουν τις ακραίες πολιτικές τους.
Αποκαλύπτει την εντυπωσιακή ομοιότητα ανάμεσα στις ανακριτικές τεχνικές της CIA
και στις εκβιαστικές τεχνικές της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ, στην
προσπάθειά τους να επιβάλουν τον καπιταλισμό της καταστροφής σε ολόκληρο τον
κόσμο. Ένα εξαιρετικό βιβλίο, ικανό να προκαλέσει τσουνάμι ντροπής-αλλά και
πολιτικής δράσης, για να σταματήσει επιτέλους η θεραπεία – σοκ."
ΠΗΓΗ:
Το ντοκιμαντέρ με ελληνικούς υπότιτλους είναι εδώ:
Κι άμα θυμηθείτε καμιά διαφήμιση, ρίχτε τη να πάρω τη ρεβάνς...
Καλημέρες
Lola Cathrine