«Όταν υπάρχουν άνθρωποι … δεν μπορούμε παρά να ελπίζουμε σε
μια άνοιξη πραγματική ύστερα από τη δίνη του χειμώνα».
Η φράση της Ισμήνης γραμμένη στο ημερολόγιό της το 1952
είναι τόσο επίκαιρη σήμερα, που η οικονομική αλλά και ανθρωπιστική κρίση
ταλανίζει την υφήλιο. Περικλείει μέσα της την ελπίδα πως όσο υπάρχουν Άνθρωποι,
ανεξαρτήτου φυλής, χρώματος, θρησκευτικών πεποιθήσεων, εθνικότητας, όλα τα
εμπόδια ξεπερνιούνται, όλα τα προβλήματα βρίσκουν τη λύση τους.
Το βιβλίο έχει ως πυρήνα του την ασύνορη αγάπη που άνθισε
ένα πρωινό της 15ης Ιουνίου του 1939 στις καρδιές της Ισμήνης και του
Αλέξανδρου. Το παιχνίδισμα των νέων στις πρώτες σελίδες καθώς πλέκουν το
γαϊτανάκι του έρωτά τους, δίνει στην πορεία τη θέση του στις κακουχίες και τα
βάσανα που φέρνει μαζί του ο γερμανικός στρατός, δημιουργώντας ένα μυθιστόρημα
πλούσιο σε πλοκή. Οι ανατροπές στη ζωή τους διαδέχονται η μία την άλλη
παράλληλα με τη ροή των ιστορικών εξελίξεων και αλλαγών στην Αθήνα του 1940.
Η λιμοκτονία των Ελλήνων, η αισχροκέρδεια των μαυραγοριτών,
η κατασκοπεία που απλώνει τα πλοκάμια της διαλύοντας την εμπιστοσύνη ανάμεσα σε
φίλους και συγγενείς, παρουσιάζονται με τρόπο γλαφυρό. Παράλληλα, παρατίθενται
ιστορικά ντοκουμέντα και περιστατικά της εποχής, όπως η αυτοκτονία της
Πηνελόπης Δέλτα, ο θάνατος της Λουίζης Ριανκούρ, η θεματολογία της επιθεώρησης,
προσθέτοντας τις πινελιές που λείπουν από τον πίνακα, ο οποίος απεικονίζει την
Αθήνα τα χρόνια της γερμανικής κατοχής.
Κομβικό σημείο της ιστορίας η γέννα της Ισμήνης· τα
συναισθήματα που με κατέκλυσαν – όντας η ίδια μητέρα – ήταν τόσο έντονα και
δυνατά που αδυνατούσα για ώρα να συνεχίσω την ανάγνωση των επόμενων σελίδων.
Εξίσου συγκλονιστικό είναι το γεγονός ότι οι ήρωες αγνοούν τα πραγματικά
κίνητρα των πράξεων των φιλικών τους προσώπων, γεγονός που προσδίδει μια
τραγική ειρωνεία στην ιστορία ζωής του ζεύγους Κονταξή. Το ημερολόγιο της
Ισμήνης είχα την αίσθηση ότι μεταφέρει τα αποστάγματα ζωής του ίδιου του
συγγραφέα που θέλει να μεταλαμπαδεύσει στους αναγνώστες του.
Τέλος, με καθήλωσε το γεγονός ότι στις δύσκολες στιγμές της
ζωής της Ισμήνης και του Αλέξανδρου ένα χέρι βοηθείας απλώθηκε από ανθρώπους,
διαφορετικής εθνικότητας και διαφορετικών πιστεύω, ανιδιοτελώς και με
πραγματικό κίνδυνο της ζωής τους αποδεικνύοντας περίτρανα ότι όσο υπάρχουν
Άνθρωποι, υπάρχει Ελπίδα.
Ο κος Πολυράκης έγραψε ένα μυθιστόρημα βαθιά ανθρώπινο που
αγγίζει τις καρδιές. Οι εναλλαγές των συναισθημάτων είναι το κύριο συστατικό
του : ευτυχία, συγκίνηση, αγάπη, ικανοποίηση, αγωνία, φόβος, πανικός,
αγαλλίαση, έκπληξη, μίσος («που άρχισε να μεγαλώνει σαν καρκινικός ιστός). Η
γραφή του καθηλωτική και οι περιγραφές που χρησιμοποιεί μαγικές, αναδεικνύοντας
για άλλη μια φορά τη συγγραφική του δεινότητα.
ΚΡΗΤΙΚΟΥ ΚΑΛΛΙΟΠΗ