1. "Η θάλασσα τ' αδέρφι μου" του Jack Kerouac
"Σε τούτο το βιβλίο θα υφάνω όλο το πάθος και τη δόξα της ζωής, το
αεικίνητο και το γαλήνιο που έχει, τον πυρετό και την πλήξη, τα πρωινά,
τα μεσημέρια και τα βράδια του πόθου, της ματαίωσης, του φόβου, του
θριάμβου, και του θανάτου…
Άραγε αυτό το γλυκό, ηλιόλουστο απόγευμα στη θάλασσα, με τα πράσινα και χρυσαφένια λαμπυρίσματα, με το αεράκι ν’ απλώνεται στα καταστρώματα όπου ραχάτευαν οι ναύτες, να ήταν το απόγευμα του θανάτου;
Άραγε αυτό το γλυκό, ηλιόλουστο απόγευμα στη θάλασσα, με τα πράσινα και χρυσαφένια λαμπυρίσματα, με το αεράκι ν’ απλώνεται στα καταστρώματα όπου ραχάτευαν οι ναύτες, να ήταν το απόγευμα του θανάτου;
Προτού κατακτήσει τη φήμη με το Στον δρόμο, ο ΤζακΚέρουακ ήταν ναυτικός. Στη Θάλασσα τ’ αδέρφι μου, το πρώτο του μυθιστόρημα, άντλησε την έμπνευσή του από την αγάπη του για τη θάλασσα. Μιλάει για τις τύχες του Γουέσλι Μάρτιν, ενός λιγόλογου μοναχικού άντρα που «αγάπησε τη θάλασσα με μια αγάπη αλλόκοτη και μοναχική», και του Μπιλ Έβερχαρτ, ενός δημεγέρτη διανοούμενου που λαχταράει τις στοιχειώδεις ελευθερίες και την απλή καθημερινή ζωή. Ύστερα από μιαν απόφαση της τελευταίας στιγμής, μπαρκάρουν με το S.S. Westminster στη Βοστόνη. Καθώς κατευθύνονται προς τη Γροιλανδία, καβγαδίζουν, πίνουν ουίσκι, χαρτοπαίζουν, ξεφεύγουν από τορπίλες, συλλογίζονται το αχανές που τους περιβάλλει και αναρωτιούνται αν θα φτάσουν στον προορισμό τους. Ο Κέρουακ υφαίνει την ιστορία τους σ’ ένα όλο ένταση πορτρέτο φιλίας και αδελφοσύνης· σ’ έναν υπαρξιστικό στοχασμό για τον διακαή πόθο ν’ αποδράσεις από την κοινωνία και, πάνω απ’ όλα, για τη θυελλώδη αδάμαστη δύναμη της θάλασσας.
Ο Κέρουακ άρχισε να γράφει αυτό το μυθιστόρημα λίγο μετά το πρώτο του ταξίδι ως ναύτης του εμπορικού ναυτικού στα τέλη του καλοκαιριού του 1942, κρατώντας λεπτομερείς σημειώσεις στο ημερολόγιό του για την τραχιά καθημερινή ρουτίνα της ζωής στη θάλασσα και για τα γνωρίσματα του χαρακτήρα των συντρόφων του στο καράβι. Λίγο μετά τον γυρισμό του στη στεριά, ύφανε αυτές τις αυθόρμητες παρατηρήσεις σε ένα χειρόγραφο 158 σελίδων, το οποίο χάθηκε όσο ζούσε. Τώρα εκδίδεται στο σύνολό του, μαζί με αποσπάσματα από πρώιμα διηγήματά του και επιστολές, καθώς και σχολιασμό που διαφωτίζει την εξέλιξή του ως συγγραφέα."
2. "Το παιχνίδι με τους καθρέφτες" του Andrea Camilleri
"Τα
όνειρα έχουν αρχίσει να επιβαρύνουν τον Μονταλμπάνο. Φοβάται ότι
γλιστράει σ’ έναν κόσμο που όλο και συχνότερα μοιάζει ψεύτικος.
Καταλαβαίνει ότι τα όρια πραγματικότητας και αυταπάτης μπλέκονται γύρω
του. Έχει επίσης την αίσθηση ότι τον χειρίζονται. Ένας μυστηριώδης και
εχθρικός τύπος παίζει μαζί του ένα έξυπνο παιχνίδι.
Προσπαθεί με ζήλο να
τον παραπλανήσει με ανώνυμα τηλεφωνήματα και επιστολές. Μετράει τα
βήματα του αστυνόμου. Τα κατευθύνει. Τα ωθεί εκεί όπου είναι άσκοπο να
φτάσουν, όπου τίποτα δεν ταιριάζει με τίποτα, σε ίχνη που ο αστυνόμος
δεν καταφέρνει να εξακριβώσει αν είναι αληθινά και τα οποία σβήνονται ή
οδηγούν σε αδιέξοδο. Ο Μονταλμπάνο έχει μια δική του κινηματογραφική
κουλτούρα. Και θυμάται την παλιά ταινία Η κυρία της Σαγκάης του Όρσον
Γουέλς, το φιλμ νουάρ με τα κόλπα και τις ψευδαισθήσεις."