Ένα μυθιστόρημα που είχα την τύχη να διαβάσω ''το
σπίτι στον κάτω Αιγιαλό'' με έκανε να διαπιστώσω μετά χαράς πόσο τυχερή
ήμουν που ήρθα σε επαφή με αυτό το λογοτεχνικό αριστούργημα.
Ο
καταστροφικός σεισμός στη Χίο του 1881 γίνεται η απαρχή για τα δεινά
μιας αριστοκρατικής οικογένειας του τόπου.Άνθρωποι αιχμάλωτοι στις
επιταγές του πεπρωμένου,εραστές του παθιασμένου έρωτα,άνθρωποι με αρχές
αλλά και με αδυναμίες οι ήρωες της συγγραφέως Ειρήνης Καλαμάρη. Ήρωες
που οι ιστορίες ζωής τους με έκαναν να ανασαίνω μαγκωμένη καθώς τους
παρακολουθούσα αιχμάλωτους της μοίρας τους αλλά και του ίδιου του νου
τους ,που έπλασε γι αυτούς σε άμμο το κάστρο της ζωής τους.
Ιδιαίτερα
δραματικό μυθιστόρημα,έντονα στενάχωρο που παράλληλα εκτός από τα βαθιά
συναισθήματα που βιώνεις σε κάθε σελίδα του, σε μεταφέρει στο κλίμα της
εποχής ,στο γραφικό αυτό νησί της Χίου.Η συγγραφέας κατέχει στη
λογοτεχνική φαρέτρα της μια γλώσσα τόσο πλούσια και λυρική,γλαφυρή και
δυνατή που σε κάνει να νιώθεις πως διαβάζεις λογοτεχνία κλασική.Λόγος
αριστουργηματικός,χαρακτήρες καμωμένοι με ειλικρίνεια και συναισθήματα
βγαλμένα από τη ζωή ,σε κάνουν να αναλογίζεσαι για τη μοίρα,να
προβληματίζεσαι για τις πράξεις των ανθρώπων και να πονάς για το δράμα
των ηρώων.Αξίζει να το διαβάσετε και να εστιάσετε στη γλώσσα.Εμένα με
εξέπληξε ευχάριστα γιατι για τη συγγραφέα και το βιβλίο δεν είχε τύχει
να ακούσω σχόλια ως τώρα.