Ο Γιώργος Λόης αποκαλύπτει τι τον κρατάει δημιουργικό στα 82 του,
γιατί το να κοιμάσαι τρεις ώρες την ημέρα είναι το καλύτερο πράγμα στον
κόσμο, πώς έκανε τον Τόμι Χίλφιγκερ πλούσιο και διάσημο σε ένα βράδυ,
γιατί αρνήθηκε να ανταλλάξει ένα εξώφυλλό του με έναν πίνακα του
Γουόρχολ, πώς άλλαξε την ιστορία του MTV και απίστευτες ανέκδοτες
ιστορίες με τον Μοχάμεντ Άλι, τον Μπομπ Ντίλαν και άλλους φίλους και
συνεργάτες του.
Κάθε σελίδα μπορεί να σου ανοίξει το μυαλό και να αλλάξει τον τρόπο που βλέπεις τον κόσμο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).
ΚΛΙΚ για να διαβάσετε για το βιβλίο |
Αν και δε θυμόμουν να είχα ακούσει το όνομά του, διαβάζοντας το βιβλίο
του διαπίστωσα ότι ξέρω μεγάλο κομμάτι της δουλειάς του. Δε θυμάμαι πώς
βρέθηκε αυτό το βιβλίο στα χέρια μου, αλλά είναι από τα πιο ενδιαφέροντα
βιβλία που έχω και από τα λίγα του είδους (ίσως το μόνο) που αξίζουν.
Ο Λόις είναι ένας χείμαρρος και δεν μπορείς να σταματήσεις αν δεν
φτάσεις το βιβλίο ως το τέλος του. Εγώ κλείνοντας την τελευταία σελίδα,
αμέσως άνοιξα ξανά την πρώτη. Η κάθε του κουβέντα σε χτυπάει κατευθείαν στον εγωισμό και τη
δημιουργικότητα, και δε χρειάζεται να ανήκεις στη Σόου- Μπιζ για να σε
εμπνεύσει. Ίσα ίσα, που αν κάποιος έχει διάθεση να τον ακούσει, μπορεί
να ανακαλύψει δυνατότητες που δεν ήξερε καν ότι είχε. Και είναι
εκπληκτικός στο «ξεκλείδωμα»
Μου θυμίζει αυτούς στις αμερικάνικες ταινίες, που μιλάνε και το κοινό
παραληρεί. Διαβάζεις το βιβλίο και θες να σηκωθείς όρθιος και να
φωνάξεις “YEAH baby!!”
«Να μην προσέχεις ποτέ και τίποτε. Κανείς που πρόσεχε δεν πήγε ποτέ
μπροστά. Αυτό είναι το αντι-μότο μου. Η μάνα μου έλεγε πάντα “George, be
careful” κι εγώ έκανα το αντίθετο. Όποιος προσέχει θα μείνει μέτριος,
προβλέψιμος και ίδιος». Κι όπως λέει και στο βιβλίο του: «Καλύτερα να
είσαι ριψοκίνδυνος, παρά προσεκτικός. Καλύτερα να είσαι τολμηρός, παρά
ασφαλής. Καλύτερα να δουν τη δουλειά σου και να σε θυμούνται – αλλιώς
έχεις αστοχήσει. Δεν υπάρχει μέση οδός». Γι’ αυτό και μόνο δεν μπορείς
να μην αγαπήσεις τον Τζορτζ Λόις.