Αν έπρεπε να ξεκινήσω αυτή την ανάρτηση για τον Αρειανό με μια μόνο λέξη, θα το έκανα με ένα κεφαλαίο LOL. Τουλάχιστον αυτό θα ήθελε ο Μαρκ Γουάτνι.
ΚΛΙΚ για να διαβάσετε την υπόθεση |
Ο Μαρκ έχει «ξεμείνει» στον Άρη ύστερα από μια τρομερή αμμοθύελλα που
ανάγκασε την αποστολή του να ακυρωθεί και το πλήρωμα να τον
εγκαταλείψει, θεωρώντας τον νεκρό. Ενώ στη γη ετοιμάζονται για την
κηδεία του και οι υπόλοιποι επιστρέφουν, ο Μαρκ είναι υγιής κι αρτιμελής
και γνωρίζοντας το πότε έχει
προγραμματιστεί η επόμενη αποστολή για τον Άρη, επιστρατεύει όλες τις
γνώσεις και την ευρηματικότητά του, για να παραμείνει ζωντανός μέχρι
τότε.
Δεν έχει κανένα
τρόπο να επικοινωνήσει με τη γη, παρόλα αυτά καταφέρνει να ξεσηκώσει όλο
τον κόκκινο πλανήτη με τις κουλαμάρες του, έτσι οι φωτογραφίες που
φτάνουν στη Nasa από το δορυφόρο 2 μήνες μετά, δείχνουν ότι όχι μόνο
είναι ζωντανός, αλλά κι έχει καταφέρει να καλλιεργήσει πατάτες (και να
καταστρέψει εξοπλισμό εκατομμυρίων για να το πετύχει) , προκειμένου να παρατείνει το χρόνο ζωής που του απομένει.
Έχω κλάψει (από τα γέλια) με το ημερολόγιό του, στο οποίο καταγράφει
σχεδόν καθημερινά όλες τις περιπέτειές του, τις σκέψεις του κι ενίοτε
τους φόβους του, αλλά και με τα μηνύματα που καταφέρνει κουτσά στραβά να
ανταλλάξει με τη γη (Γουάτνι: Να πεις στους βοτανολόγους να πάνε να
γαμηθούν – Nasa: Όχι δεν μπορώ να τους πω κάτι τέτοιο- όχι δεν μπορώ να
σου στείλω μαζί με τα εφόδια κι ένα στικάκι με Mp3 που να μην είναι
ντίσκο. Πυρετός στο Σαββατόβραδο forever)
Προφανώς ο συγγραφέας έχει το κολληματάκι του με το διάστημα (και
προφανώς είναι διανοητικά ανατιναγμένος με τις τόσες γνώσεις πάνω στο
κάθε τι) , αλλά τα γράφει τόσο απλοϊκά, τόσο αστεία και πετάει τόσο
τρελές ατάκες, που απόλαυσα την κάθε λέξη.
Το χειμώνα περιμένω την ταινία πώς και πώς, η οποία θα βγει την 1η Οκτωβρίου στους κινηματογράφους από την ODEON, με τον τιτλο "Η ΔΙΑΣΩΣΗ".