"Ο κύριος Μπένετ και η κυρία Μπράουν". Ένα ακόμα "διαμάντι" της Βιρτζίνια Γουλφ που αξίζει να διαβάσετε, εκδόσεις Μίνωας

Είναι αυτονόητο ότι δεν θα τολμούσα ποτέ ν' ασκήσω κριτική σε ένα βιβλίο που περιλαμβάνει δοκίμια γραμμένα από την αξεπέραστη πένα της Βιρτζίνια Γουλφ. Η διαχρονικότητα της ματιάς της και η καθαρότητα του λόγου της, αποτελούν αδιαμφισβήτητα πολύτιμο σύμβουλο για κάθε συγγραφέα αλλά και αναγνώστη.  "Ωστόσο έχουμε και εμείς την ευθύνη μας ως αναγνώστες και δεν είναι αμελητέα. Οι κανόνες που θέτουμε και οι προδιαγραφές που απαιτούμε διαποτίζουν την ατμόσφαιρα και γίνονται μέρος του αέρα που αναπνέουν οι συγγραφείς όταν γράφουν. Δημιουργείται μια επιρροή που τους απευθύνεται, έστω κι αν δεν τυπωθεί ποτέ". Η Βιρτζίνια Γουλφ υπήρξε σπουδαία Αγγλίδα μυθιστοριογράφος και δοκιμιογράφος, που θεωρήθηκε πρωτοπόρος στον 20ό αιώνα και το βιβλίο αυτό επιβεβαιώνει τη φήμη της περίτρανα.

ΚΛΙΚ για να διαβάσετε το οπισθόφυλλο

Στα γραπτά της η Γουλφ θίγει θέματα τόσο επίκαιρα στη σύγχρονη εποχή. Μια εποχή όπου η λογοτεχνία βάλλεται από την οικονομική κρίση, την κλωνοποίηση επιτυχημένων ιδεών, τις ατελείωτες βιβλιοκριτικές και την χειραγώγηση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Αποτυπώνει τις σκέψεις της όχι ως αυθεντία αλλά ως μια γυναίκα που η συγγραφή είναι η ζωή της και προβληματίζεται, στοχάζεται και αφουγκράζεται την ανάγκη για αλλαγή πλεύσης. Θέτει τα όρια ανάμεσα στην αρθρογραφία και τη λογοτεχνία, καθώς η πρώτη διαπνέεται κυρίως από το "εγώ" του συγγραφέα, από την προσωπική άποψη και εκτίμηση των πραγμάτων.  Κάθε δοκίμιο και κάθε άρθρο της είναι ένας αναγνωστικός παράδεισος που δεν θέλεις να ολοκληρωθεί. 

Το δοκίμιο της "ο κύριος Μπενετ και η κύρια Μπράουν" έχει σαν κεντρικό πυρήνα τους χαρακτήρες των μυθιστορημάτων και τον διαφορετικό τρόπο που τους προσεγγίζουν οι δύο διαφορετικές σχολές συγγραφής στις αρχές του 20ου αιώνα. Γράφει απλά, απευθυνόμενη στον ίδιο τον αναγνώστη, συζητάει μαζί του και του παρουσιάζει τη δική της πλευρά των πραγμάτων. Χρησιμοποιώντας ως παράδειγμα λογοτεχνικά αριστουργήματα, αναδεικνύει τη σπουδαιότητα της ρεαλιστικότητας των ηρώων. Πιστεύει ακράδαντα ότι οι σημαντικοί λογοτέχνες είναι εκείνοι που μας έχουν κάνει να δούμε αυτό που εκείνοι επιθυμούν μέσα από κάποιο χαρακτήρα. Παρομοιάζει εύστοχα τη σχέση συγγραφέα - αναγνώστη με εκείνη της οικοδέσποινας με έναν άγνωστο επισκέπτη, αναλύοντας με τόση ομορφιά αυτό τον παραλληλισμό.

Τα υπόλοιπα κείμενα που περιλαμβάνονται σ' αυτή την προσεγμένη συλλογή της Βιρτζίνια Γουλφ, ακουμπούν με πάθος θέματα όπως τη σχέση του καλλιτέχνη με την πολιτική, τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία, την ανάγκη για ρήξη με τις κραταιές αντιλήψεις, την λάμψη μιας πραγματικής προσωπικότητας, το μυθιστόρημα και την κρίση της αρθρογραφίας. Έχεις συνεχώς την αίσθηση ότι γράφει σήμερα, τώρα, αυτή τη στιγμή. Μένεις εκστατικός μπροστά στη διορατικότητα και την οξύτητα του πνεύματός της, που συνοδεύεται από μια σεμνότητα. Μαγεύεσαι με τον τρόπο που καταγράφει τις σκέψεις και τα συναισθήματά της, με αμεσότητα, καυστικότητα, χιούμορ, ζωντάνια, ένταση και ρυθμό που σε παρασύρουν και διαβάζεις, διαβάζεις, διαβάζεις χωρίς ανάσα.    
  
Μην αφήσετε αυτό το λογοτεχνικό αριστούργημα, που μετέφρασε έξοχα η κα Αργυρώ Μαντόγλου και το προλόγισε με εξαιρετικές λεπτομέρειες για το έργο και τη ζωή της συγγραφέως! Είναι ένα κόσμημα για κάθε βιβλιοθήκη και ταυτόχρονα ένα βιβλίο που θα σας προσφέρει μια άκρως ενδιαφέρουσα θέα του κόσμου της λογοτεχνίας!

Επειδή λάτρεψα πολλές φράσεις της, θα κλείσω παραθέτοντας ένα από τα αποσπάσματα που σημείωσα, προς γνώση και συμμόρφωση :

"Λόγω της μετριοπάθειάς σας φαίνεται να θεωρείτε πως οι συγγραφείς είναι από μια διαφορετική στόφα από τη δική σας, πως γνωρίζουν περισσότερα για την κυρία Μπράουν απ' ότι εσείς. Κι αυτό είναι το πιο ολέθριο λάθος. Αυτός ο διαχωρισμός ανάμεσα σε αναγνώστη και σε συγγραφέα, η δική σας ταπεινοφροσύνη και ο δικός μας δήθεν επαγγελματισμός και οι φιοριτούρες κακοποιούν και ευνουχίζουν τα βιβλία, τα οποία θα όφειλαν να είναι υγιείς καρποί μιας ισότιμης συμμαχίας ανάμεσά μας.  Γι' αυτό και ξεπετάγονται εκείνα τα περίκομψα, στρωτά μυθιστορήματα, εκείνες οι βαρύγδουπες και γελοίες βιογραφίες, η πλαδαρή και άνοστη κριτική, εκείνα τα μελωδικά ποιήματα που υμνούν την αθωότητα των τριαντάφυλλων και των αμνών, και που καταφέρνουν στις μέρες μας να πείθουν και να θεωρούνται λογοτεχνία. Δική σας ευθύνη είναι να επιμείνετε οι συγγραφείς να κατέβουν από το βάθρο τους και να περιγράψουν όμορφα κατά το δυνατόν, και οπωσδήποτε πειστικά, τη δική μας κυρία Μπράουν"

ΚΡΗΤΙΚΟΥ ΚΑΛΛΙΟΠΗ