Ένα εξαιρετικά ριψοκίνδυνο συγγραφικό εγχείρημα, έφερε εις πέρας με απόλυτη επιτυχία, ο συγγραφέας Γρηγόρης Αζαριάδης στο τελευταίο του αστυνομικό μυθιστόρημα που φέρει τον τίτλο "το μοτίβο του δολοφόνου". Ακολουθώντας τις αποχρώσεις ενδείξεις που αφήνει πίσω του ένας επονομαζόμενος serial killer, παρασύρει τον αναγνώστη στα άδυτα του Τμήματος Εγκλημάτων κατα Ζωής και Προσωπικής Ιδιοκτησίας και αποτυπώνει με μια πένα γλαφυρή, καυστική και σύγχρονη, την πολύμηνη μάχη όλων των εμπλεκομένων για την αποκωδικοποίηση του ειδεχθούς αυτού αινίγματος. Επιτέλους για πρώτη φορά ένα βιβλίο διεισδύει στην Ελληνική Αστυνομία, και μας κάνει κοινωνούς των αντίξοων συνθηκών, των δυστοκιών αλλά και του υπερβάλλοντα ζήλου που επιδεικνύουν όλοι οι ερευνητές, διατηρώντας στα ύψη την αδρεναλίνη και την αγωνία μέχρι το τέλος. Ένα καθαρόαιμο ελληνικό νουάρ μυθιστόρημα που ικανοποιεί και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη του είδους σε όλα τα επίπεδα....
 |
| ΚΛΙΚ για να διαβάσετε την υπόθεση |
Ένα έγκλημα που λαμβάνει χώρα μεσάνυχτα σ' έναν δρόμο του Χαλανδρίου σηματοδοτεί την έναρξη μιας περίεργης υπόθεσης : ο δράστης πυροβολεί σχεδόν εξ' επαφής το θύμα με οκτώ σφαίρες με μια ιδιαίτερη ακολουθία που προβληματίζει τον ιατροδικαστή. Κίνητρο δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα και το τοπίο παραμένει θολό για μέρες. Όταν μετά από λίγες εβδομάδες πραγματοποιείται ένα σχεδόν πανομοιότυπο έγκλημα, όλοι μπαίνουν σε επιφυλακή και η αστυνόμος Τρύπη με το επιτελείο της ξεκινούν έναν άνισο αγώνα δρόμου για να εντοπίσουν μοτίβα, λάθη, παραλείψεις, συσχετισμούς. Όμως ο δολοφόνος δεν αφήνει ίχνη και η ένταση αυξάνει με γεωμετρική πρόοδο. Ο αριθμός των θυμάτων μεγαλώνει, νέα στοιχεία έρχονται στο φως, το παρελθόν αρχίζει να μιλά αλλά η σύλληψη φαντάζει όνειρο απατηλό. Ποιος θα κερδίσει αυτή την παρτίδα;
Καταρχήν θέλω να εκθειάσω την απαράμιλλη γραφή του κου Αζαριάδη που ομολογώ ότι με σαγήνευσε από την πρώτη παράγραφο : ατμοσφαιρική, με μια δυναμική που σε κρατάει σε εγρήγορση διαρκώς, και με ένα ιδιάζον χιούμορ που διαπερνά τις λέξεις και σε προκαλεί. Ο λόγος του αφηγηματικός, ως επι το πλείστον, εντρυφεί στα κακώς κείμενα της ελληνικής κοινωνίας, στις συνήθειες και τα στερεότυπα του λαού μας, αποτυπώνει τα νέα ήθη και ακολουθεί το ρεύμα της εποχής, χωρίς όμως ν' αφεθεί και να χάσει τον έλεγχο. Το παιχνίδι είναι δικό του εξ' αρχής και ξέρει να μανουβράρει με απίστευτη ευελιξία το πλεούμενό του. Δεν φοβάται να καταγράψει τις αλήθειες του συστήματος αλλά και να εκθειάσει τις συνεχείς και επίπονες προσπάθειες των αστυνομικών, οι οποίοι υπερβαίνουν τον εαυτό τους και μάχονται μέχρι το τέλος. Πλέκει με ευφυία τη μεσογειακή προσέγγιση της υπόθεσης με το προφίλ ενός ψυχρού Βορειοευρωπαίου δολοφόνου, κλείνοντας με ειρωνεία το μάτι στη σκανδιναβική λογοτεχνία και αναδεικνύοντας τη συγγραφική δεινότητά του.
Διαβάζοντας "το μοτίβο του δολοφόνου" συνειδητοποιεί κανείς τη βαθιά και εμπεριστατωμένη έρευνα που έχει πραγματοποιήσει ο συγγραφέας. Η καθημερινότητα της ομάδας ερευνών καταγράφεται εξονυχιστικά με παράλληλες ανάσες της δικής τους προσωπικής ζωής. Σε πολλά σημεία οι λεπτομέρειες των κινήσεων φαντάζει άτοπη, όμως με αυτό τον τρόπο ο αναγνώστης καταδύεται στις μύχιες σκέψεις και ανησυχίες των χαρακτήρων, και συμμετέχει ενεργά. Οι αποκαλύψεις δεν προκύπτουν από το πουθενά χωρίς εμφανή λόγο και αίτια, ούτε οι αστυνομικοί λειτουργούν ως ιδιοφυίες που ανακαλύπτουν τα πάντα από μια φράση, ή από ένα ασήμαντο στοιχείο. Γίνονται συνεχείς συζητήσεις, ζητούν τη βοήθεια ειδικών, μελετούν αντίστοιχες περιπτώσεις, αναμοχλεύουν περασμένες γνώσεις και εμπειρίες, και οδηγούν με σαφήνεια και καθαρότητα των αναγνώστη στην αποκάλυψη του δολοφόνου.
Ένα μεστό, πλούσιο, πολύπλευρο, σύγχρονο και άκρως απολαυστικό ελληνικό αστυνομικό μυθιστόρημα για όσους αγαπούν τις προκλήσεις της νουάρ λογοτεχνίας....
ΚΡΗΤΙΚΟΥ ΚΑΛΛΙΟΠΗ