Φυσικά και δεν σκοπεύω να γράψω
την άποψή μου για το «μικρό χρονικό τρέλας» με αναφορές στον τρόπο γραφής, στο
ύφος, στην πλοκή και τους χαρακτήρες του βιβλίου. Για τον απλούστατο λόγο ότι
«το μικρό χρονικό τρέλας» δεν είναι ένα μυθιστόρημα, δεν είναι μια νουβέλα, δεν
είναι ένα διήγημα. Δεν είναι καν η εξιστόρηση μιας αληθινής ιστορίας (όπως έχει
γίνει της μόδας τα τελευταία χρόνια). Το νέο πόνημα του Αύγουστου Κορτώ είναι
μια κατάθεση ψυχής, και ταυτόχρονα ένα προσωπικό ευχαριστώ του συγγραφέα
απέναντι στους ανθρώπους που του στάθηκαν σε μια από τις δυσκολότερες στιγμές
της ζωής του και εξακολουθούν να αποτελούν το φάρο της καθημερινότητάς του.
 |
| ΚΛΙΚ για να διαβάσετε την υπόθεση |
Στις 28 Δεκεμβρίου του 2008 στις
τρεις τα χαράματα, ο συγγραφέας δεν αγγίζει απλά τα όρια της τρέλας αλλά
περνάει με μια πρωτόγνωρη για τον ίδιο διαύγεια το κατώφλι της, με την
πεποίθηση ότι είναι ο νέος Δαλάι Λάμα. Σκέψεις απίστευτες τριβελίζουν το μυαλό
του κι ενώ ακούει τις παραινέσεις των ανθρώπων που αγαπά, δεν μπορεί να
τιθασεύσει το Εγώ του, το Είναι του, το Υπερεγώ του, ούτε την πληγή της
αυτοκτονίας της λατρεμένης του μητέρας που αιμορραγεί. Αφηγείται τα γεγονότα αυτής
της τριήμερης περιπέτειας με αφοπλιστική ειλικρίνεια. Αποτυπώνει την πορεία του
προς το χάος της ψύχωσης αλλά και τις θεραπευτικές δυνάμεις της θέλησης, της
αγάπης, αλλά και της ορθής παρέμβασης των κατάλληλων γιατρών.
Διαβάζοντας πριν δύο χρόνια «το
βιβλίο της Κατερίνας» είχα συγκλονιστεί. Το οδοιπορικό της ζωής της αυτής της
γυναίκας με διέλυσε συναισθηματικά, με άγγιξε βαθιά ως μητέρα και την ίδια
στιγμή με πλημμύρισε μυριάδες ερωτήματα γι αυτό το παιδί. Πόσο πόνο έχει βιώσει
στα χρόνια της αθωότητας, πόσες εξαιρετικά οδυνηρές καταστάσεις αναγκάστηκε να
αντιμετωπίσει και κυρίως πώς κατάφερε να διαχειριστεί την αιφνίδια αυτοκτονία
της μητέρας του. «Το μικρό χρονικό τρέλας» ήρθε να ρίξει φως σ’ ένα κομμάτι της
ψυχής αυτού του αγοριού.
Ένα αγόρι που από πολύ νωρίς
ζούσε με το φόβο της κληρονομικής αρρώστιας και πάλευε συνεχώς με τους δαίμονές
του. Ένα αγόρι γεμάτο ενοχές για το θάνατο της πιο σημαντικής γυναίκας της ζωής
του : της μαμάς του. Ο συγγραφέας δεν κατάφερε να ξεπεράσει ποτέ αυτή την
απώλεια - ούτε τον τρόπο με τον οποίο
συνέβη αλλά κυρίως τις ευθύνες τις δικές του απέναντι σ αυτή την ξαφνική φυγή.
Το κουβάρι όλων αυτών των δύσκολων συναισθημάτων ξεχειλίζουν μέσα από τις
αφηγήσεις του. Η πληγή του είναι ανοικτή και δυστυχώς η αγάπη των ανθρώπων που
τον περιβάλλουν δεν ήταν ικανή να τη γιατρέψει. Η ψυχική του ισορροπία υπέστη
ένα τεράστιο πλήγμα εκείνο το βράδυ και το ταξίδι στην παράνοια αποτέλεσε την
αρχή για την κατάκτηση της πιο δύσκολης βουνοκορφής : της ψυχικής του ηρεμίας.
Κάθε στιγμή εκείνων των τραγικών
– για τον ίδιο και τους οικείους του – ημερών, παίρνει σάρκα και οστά. Αλλά σε
αυτή την αφήγηση ο πάσχων δεν ξεχνά να αναδεικνύει τη συμβολή των φίλων του,
του πατέρα του, του Τάσου. Τη ζεστασιά της ψυχής τους, την αγωνία τους, την
άδολη και ανόθευτη αγάπη τους που κατάφερνε να φωτίζει έστω και για λίγο τα
σκοτάδια του. Καθώς γράφει είναι σαν να ακούς διαρκώς ένα «συγνώμη» για τον
πόνο που τους προκάλεσε τότε, και μαζί ένα τεράστιο «ευχαριστώ» για όσα του
πρόσφεραν και εξακολουθούν μέχρι σήμερα να του προσφέρουν. Επίσης εστιάζει στις
θεραπείες με τους γιατρούς του και στη σπουδαιότητα αυτών, καταδεικνύοντας το
σωστό δρόμο στους ψυχικά ασθενείς χωρίς να φοβούνται την κοινωνική απομόνωση.
Αφού εκείνος τα κατάφερε, σίγουρα μπορούν και άλλοι.
Ειλικρινά αγαπώ τον τρόπο που
καταφέρνει ο Κορτώ να απεγκλωβιστεί από συγγραφικά στερεότυπα και κανόνες, και
να γράψει χωρίς φόβο και πάθος και απίστευτο αυτοσαρκασμό, προσωπικά του
βιώματα. Θεωρώ ότι η καθαρότητα της προσωπικότητάς του και η αλήθεια του έχει
αγγίξει το αναγνωστικό κοινό, και μπορεί να γράφει απίστευτα σουρεαλιστικές
καταστάσεις χωρίς κίνδυνο να γίνει γραφικός. Γιατί δεν στρογγυλεύει τις γωνίες,
δεν σκέφτεται πώς θα γράψει την επόμενη πρόταση, δεν ακολουθεί ένα πλάνο
συγγραφής με σκηνοθετημένα turning points ώστε να δημιουργήσει σασπένς ή αγωνία. Αφήνει ελεύθερα τα
χαλινάρια του μυαλού του και το ταλέντο της πένας του απλά αποτυπώνει
απροκάλυπτα τα γεγονότα.
Ένα κείμενο που διαβάζεται
απνευστί και προκαλεί έντονα συναισθήματα…
ΚΡΗΤΙΚΟΥ ΚΑΛΛΙΟΠΗ