Υπάρχει ένας αδιάσειστος τρόπος για να καταλάβω αν ένα βιβλίο έχει ενθουσιάσει τα παιδιά μου : τσακώνονται για το ποιος θα το πάρει στη δική του βιβλιοθήκη. Επιπλέον το διαβάζουμε καθημερινά, και όταν ο διαθέσιμος χρόνος μου είναι λιγοστός, το διαβάζουν αργά αργά μόνα τους, γιατί η κούραση της ανάγνωσής του δεν μπορεί να συγκριθεί με τη χαρά που τους προσφέρει. Η υπέροχη ιστορία της συγγραφέως Σοφίας Δαρτζάλης αποτέλεσε μήλον της έριδος και ομολογώ ότι άγγιξε τις καρδιές μας όλων μας, μικρών και μεγάλων. Με την απλότητα του λόγου της, την ομορφιά της αφήγησής της, τις χιουμοριστικές πινελιές της και την ευφάνταστη εικονογράφηση της κας Ελευθερίου, το βιβλίο "Όταν η μαμά μου είπε ψέματα" μας σαγήνευσε και μας συγκίνησε βαθιά.
Ο μικρός ήρωας της ιστορίας, θέλει να μοιραστεί με τους αναγνώστες του ένα τρομερό μυστικό : η μαμά του είπε ψέματα. Ναι, ναι, όπως ακριβώς διαβάσατε. Η μαμά του, η οποία πάντα του τονίζει και του υπενθυμίζει τη σπουδαιότητα της αλήθειας, έκανε αυτό το τραγικό λάθος. Και μάλιστα μπροστά του. Το άκουσε με ίδια του τα αυτιά του. Και επειδή δεν μπορεί να το κρατάει άλλο μέσα του, θέλει να το διηγηθεί για να κρίνουμε και εμείς τη σοβαρότητα του ατοπήματός της. Και η αφήγηση ξεκινά...
Η φράση "δεν κάνει να λες ψέμματα" είναι από τις αγαπημένες φράσεις των γονιών και συνοδεύεται πάντα από διδαχές που υπερθεματίζουν την αξία της αλήθειας. Τα παιδιά αφουγκράζονται τις παραινέσεις μας, μα όταν διαπιστώνουν ότι εμείς έχουμε παραστρατήσει από όσα διδάσκουμε, είναι αμείλικτα. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στην περίπτωση του γλυκύτατου αφηγητή μας. Διηγείται με λεπτομέρειες πώς ακριβώς συνέβη αυτό το συγκλονιστικό γεγονός και σε πόσο δύσκολη θέση βρέθηκε ο ίδιος, καθώς δεν ήξερε τι έπρεπε να κάνει. Αν και η κεντρική ιδέα του βιβλίου φαίνεται να είναι τα κατα συνθήκη ψέματα και γιατί κάποιες φορές αναγκαζόμαστε να μην πούμε την αλήθεια, μέσα από τις προτάσεις του ξεπηδούν πολλά σπουδαία μηνύματα για τα παιδιά. Η αποδοχή της διαφορετικότητας των άλλων, ο σεβασμός στον άνθρωπο οποιαδήποτε φυλής, χρώματος, πατρίδας, η κατανόηση και η αλληλοβοήθεια και κυρίως η τεράστια και μοναδική αξία της λέξης "ευχαριστώ".
Πραγματικά η αφήγηση της συγγραφέως, πλημμυρισμένη από παιδική αθωότητα, αφέλεια, χιούμορ και φαντασία, αγγίζει την καρδιά, συγκινεί, προβληματίζει. Ο τρόπος που το μικρό παιδί βλέπει και αντιλαμβάνεται τον κόσμο των ενηλίκων διδάσκει τα παιδιά αλλά ταυτόχρονα δίνει ηχηρά μηνύματα στους ενήλικες. Με λίγα λόγια και έξυπνες παρατηρήσεις, η ιστορία μιας μαμά και ενός αγοριού επιτυγχάνει να πει όσα μόνο τα μάτια και οι καρδιές μπορούν να κατανοήσουν. Φυσικά σπουδαίο ρόλο διαδραματίζει η φανταστική εικονογράφηση της κας Ελευθερίου : χρώματα έντονα, γραμμές που νιώθεις να στροβιλίζονται ανάμεσα στις λέξεις και τα νοήματα, αποτύπωση των συναισθημάτων στα πρόσωπα, γεωμετρικά σχήματα και χρωματιστά γράμματα, εικόνες από υφάσματα μα και αστείες αναπαραστάσεις (όπως οι στριμωγμένες σαρδέλες του λεωφορείου), που προσυπογράφουν την ποιότητα του κειμένου και απογειώνουν το τελικό αποτέλεσμα.
Ένα καλαίσθητο παιδικό βιβλίο πλούσιο σε αλήθειες, άδολη αγάπη, καθαρότητα και γλυκύτητα, που αξίζει να διαβαστεί από όλους μας...
ΚΡΗΤΙΚΟΥ ΚΑΛΛΙΟΠΗ